به نقل از «فارس»

زندگی مجازی| ۳ روش بازگرداندن گوشی به تنظیمات کارخانه

تاریخ انتشار: ۹ تیر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۱۰۰۲۸۴

گروه زندگی: گوشی نو خریده‌اید؟ مبارکتان باشد. مایه‌داری است دیگر! دست راستتان روی سر سایر خلق‌الله. فقط یک وقت گوشی قبلی را همین جوری در طبیعت رها نکنید! فکر نکنید همین که اطلاعات داخلش را پاک کردید، خیلی امنیت اطلاعات را رعایت کرده‌اید و دیگر می‌توانید تز امنیتی بدهید. همان طور که در گزارش قبل گفتیم اطلاعاتی که به این سادگی حذف می‌شوند، به همان سادگی هم برمی‌گردند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

کافی است دستگاه‌تان به دست یک آدم این‌کاره بیفتد تا ببینید چه اطلاعاتی از آن بیرون می‌کشد.

پس اگر گوشی قدیمی‌تان دل‌آزار شده و می‌خواهید آن را بفروشید، در گنجه بگذارید، به کسی اهدا کنید یا هر سرنوشت دیگری برایش رقم بزنید، اول آن را «ریست فکتوری» کنید یا به زبان فارسی ساده «به تنظیمات کارخانه برش گردانید».

در این گزارش قرار است سه روش برای «ریست فکتوری» و حذف همیشگی اطلاعات از روی دستگاه‌های اندرویدی را با هم مرور کنیم.

۱) بازگشت همهٔ گوشی‌ها به «تنظیمات کارخانه»ست!

اگر گوشی هنوز آن‌قدر دلتان را نزده که اگر جایی آن را دیدید به جا نیاوریدش و هنوز رمزش را فراموش نکرده‌اید، کار ساده‌ای در پیش دارید. از قسمت تنظیمات یا Settings، وارد بخش Backup and Reset شوید. اگر نبود سریع فریاد نزنید که «مامان! نیست!». گوشی‌ها ممکن است با هم متفاوت باشند. کمی این‌طرف‌تر و آن‌طرف‌تر را هم بگردید. فرار که نکرده! همان‌جاهاست.

پیدا شد؟ گفتیم که همان‌جاست. حالا بروید به Factory Data Reset. اینجا باید Reset Device را پیدا کنید. طبیعتاً کد PIN یا رمزی را که چند ثانیه قبل وارد کرده‌اید هنوز به خاطر دارید! آن را وارد کنید و Delete All را بزنید تا دستگاه کار اطلاعاتتان را به صورت اساسی بسازد!

اگر یک نکتهٔ کنکوری بگوییم شاکی نمی‌شوید؟ می‌توانید از همان اول که وارد تنظیمات می‌شوید، Factory Data Reset را جست‌وجو کنید و بقیهٔ ماجرا! خوب است آدم کار را اول ریشه‌ای یاد بگیرد، بعد نکات کنکوری‌اش!

 

روش بازگشت به تنظیمات کارخانه

۲) از Recovery Mode و ریستِ سخت غافل نشوید

اگر آن‌قدر از دیدن گوشی جدید جوگیر شده‌اید که دیگر گوشی قبلی را به جا نمی‌آورید و رمزش را فراموش کرده‌اید یا کیلی کیلی کم (!) بلد هستید، این راهکار به دردتان می‌خورد. البته اگر اطلاعات آن گوشی بیچاره هنوز برایتان مهم است و می‌خواهید از آن نسخهٔ پشتیبان بگیرید.

این بار استثنائاً کار با خاموش کردن گوشی شروع می‌شود. چند ثانیه‌ای کلید قفل را نگه دارید و بعد گزینهٔ Power Off را بزنید. اگر خاموش نشد، آن‌قدر کلید قفل را نگه دارید تا گوشی از رو برود و خاموش شود.

خاموش که شد گوشی یک نفر را امانت بگیرید و در اینترنت بگردید به دنبال دکمه‌هایی که دستگاه شما را به حالت ریکاوری می‌برد (باید نام تجاری و مدل گوشی‌تان را وارد کنید). این دکمه‌ها در برندهای مختلف متفاوت است. انتظار که ندارید همه را از بر باشیم؟! ولی این را بدانید که در اکثر گوشی‌های اندرویدی فشردن هم‌زمان دکمه‌های «کاهش صدا» (ولوم پایین) و «قفل» این کار را می‌کند. وقتی آدمک سبز اندروید را دیدید به او سلام کنید. چون تازه کارتان شروع شده!

حالا باید از اطلاعاتتان پشتیبان بگیرید. چگونه؟ به سادگی! دکمه‌های کاهش و افزایش صدا را بگیرید، گزینهٔ Backup and Restore و بعد Backup را بزنید. قبول دارید که اطلاعات قرار نیست روی هوا یا روی همان دستگاهی ذخیره شود که می‌خواهید چند دقیقهٔ دیگر شخمش بزنید؟

پس قبل از تمام این کارها یک کارت حافظهٔ سالم و مناسب روی دستگاه جاسازی کنید. اگر ظرفیت کارت حافظه کافی باشد، بعد از این جنگولک‌بازی‌ها پشتیبان‌گیری شروع می‌شود.

کار گوشی که تمام شد به ریکاوری برگردید. این بار گزینهٔ Wipe Data/Factory Reset را بزنید و دکمهٔ قفل را فشار دهید. بعد خیال دستگاه را با انتخاب گزینهٔ Yes—Delete All User Data راحت کنید. دوباره دکمهٔ قفل را بزنید تا بازگشت به تنظیمات کارخانه شروع شود.

هر جایی از مسیر اگر راه را اشتباه رفتید، هول نکنید. خیالی نیست. فوقش کل اطلاعاتتان می‌پرد دیگر!

سخت نگیرید؛ فقط یک شوخی بی‌مزه بود! دکمه‌های «قفل» و «افزایش صدا» را بگیرید تا گوشی ری‌استارت شود و روز از نو،‌ روزی از نو.

 

این کد، آخر خط اطلاعات گوشی شماست!

۳) یک کد جادویی برای بازگشت به تنظیمات کارخانه

اگر جوری از گوشی قدیمی و اطلاعاتش دست شسته‌اید که حتی پشتیبان هم نمی‌خواهید، چارهٔ کار یک کد است. گوشی که روشن شد در صفحهٔ قفل و در بخش تماس‌ها، این کد دستوری را وارد کنید: #3855*2767*

اما قبل از این کار بنشینید و خوب فکرهایتان را بکنید. کد را که زدید دیگر «ببخشید» و «دستم خورد» و «عکس سیزده‌به‌در پارسال رو یادم رفت بردارم» و «اشتباه کردم، پشیمانم» و «دکمهٔ شکر خوردمش کجاست؟» و... فایده‌ای ندارد. چون آخرین کارکتر (یعنی #) را که بزنید، یک عملیات بدون بازگشت آغاز می‌شود تا گوشی شما را به یک بیابان بی‌آب و علف تبدیل کند.

دو نکتهٔ مهم!

دنیای صفر و یک هم مثل بقیهٔ دنیا اما و اگر زیاد دارد. گلاب به رویتان، این راهکارها وحی منزل نیستند. شاید روی بعضی دستگاه‌ها جواب ندهند. ما که تمام گوشی‌های دنیا را با این روش‌ها ریست فکتوری نکرده‌ایم! اگر این روش‌ها جواب نداد، مدل دستگاه‌تان را برایمان بنویسید تا از کارشناس‌مان برایتان بپرسیم.

راستی! قبل از اینکه هر تصمیمی برای آن گوشی قدیمی دل‌آزار بگیرید، حتماً حافظهٔ جانبی‌اش را خارج کنید و در یک جای امن نگه دارید. حافظهٔ جانبی، اشانتیون (یا به زبان فارسی: هدیهٔ خرید) نیست!

پایان پیام/

منبع: فارس

کلیدواژه: ریست فکتوری مهارت فضای مجازی تنظیمات کارخانه تنظیمات کارخانه گوشی ها دکمه ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۱۰۰۲۸۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تیتر بزنید که مقصر این باخت محمد ربیعی است!

به گزارش “ورزش سه” ربیعی در ادامه نشست خبری پس از بازی مقابل نساجی گفت: نساجی برای اینکه سقوط نکند تلاش بیشتری نسبت به تیم ما داشت؛ در این خصوص‌ تاکیداتی داشتم و با توجه به این موضوع و اینکه بچه‌های تیم می‌دانند که من چقدر سخت‌گیر هستم، قطعا با آن‌ها برخورد خواهم کرد. انتظارم از شاگردانم خیلی بیشتر از این بود. ضریب خطای فردی ما امروز بسیار بالا بود. ناراحت باخت نیستم؛ آدم باید مردانه ببازد، تمام انرژی‌اش را بگذارد. نمی‌خواهم شکست را گردن بازیکنانم بیاندازم، توقع و انتظار خودم را گفتم وگرنه مقصر شکست قطعا من هستم! و از همه عذرخواهی می‌کنم. اما از شاگردانم انتظار بیشتری داشتم.

او ادامه داد: جدا از این، خستگی ناشی از ۱۲۰ دقیقه بازی در تبریز همراه ما بود. تیم نساجی نزدیک ۱۱/۱۲ روز فرصت استراحت داشت اما ما از بازی ۱۲۰ دقیقه‌ای به این مسابقه رسیده بودیم. ضمن اینکه اگر مصدومان را کنار بگذاریم باز هم نسبت به بازی قبل، سه بازیکن‌مان را هم در اختیار نداشتیم و امروز در لیست ۲۰ نفره ما ۴ بازیکن امید و جوانان حضور داشتند؛ سه بازیکن زیر ۲۳ سال و ۱۳ بازیکن بزرگسال که ۲ نفر از آن‌ها دروازه‌بان بودند. از این بابت اصلا گله ندارم؛ اتفاقا این جوانان باید بازی کنند و من هم امروز به یکی از بازیکنان آکادمی ذوب‌آهن بازی دادیم. دلیل شکست اصلا این موضوع نیست.

ربیعی در ادامه گفت: نساجی تلاش بیشتری کرد، انگیزه بیشتری داشت و پیروز میدان شد؛ به آن‌ها تبریک می‌گویم. حالا باید این بازی را فراموش کنیم و خودمان را برای مسابقه بعدی آماده کنیم.

ویدئو: 331638

او در پاسخ به این سوال که آیا بازیکنان، نساجی را دست کم گرفته بودند گفت: بعید می‌دانم. اگر چنین چیزی وجود داشته باشد باز هم مقصر منم. ولی اصلا چنین چیزی نبود، در لیگ برتر اصلا بازی آسان نداریم. این تیم هفته قبل تراکتور را برده بود و هفته قبل‌تر هم با سپاهان مساوی کرده بود. تیم نساجی تیم خوبی است؛ آن چیزی که در ریتم بازی تاثیر داشت؛ گل دقایق ابتدایی بود که خوردیم و باید زودتر خودمان را جمع و جور می‌کردیم.

ربیعی در پاسخ به این سوال که آیا با آینده‌نگری دست به جوانگرایی زده است گفت: نه نمی‌توانم بگویم دلیلش این است. بازیکن همینقدر داریم! این را هم بد نمی‌دانم که یک فضایی وجود داشته باشد که از بازیکنان بیشتر آکادمی استفاده کنیم. الان ۴/۵ بازیکن می‌توانم نام ببرم که امسال از آکادمی اضافه کردیم. اتفاقا جوان‌ها، مثل مختاری، مثل شریعت‌زاده، ارشیا و فردین، باید این را بدانند که در آینده هیج موفقیتی به دست نمی‌آید مگر با تلاش شبانه روزی و‌ پشتکار زیاد و رعایت اصول حرفه‌ای.

سرمربی ذوب‌آهن در ادامه گفت: نیامدم که شکست را گردن کسی بیاندازم، اگر می‌خواهید تیتر بزنید حتما بگویید مقصر باخت من هستم اما توقعم از بازیکنانم بیشتر بود. روزهای سختی است، در میانه جدول هستیم و نه شانس سقوط داریم و نه شانس رسیدن به بالای جدول اما این‌ها دلیل نمی‌شود. ما نباید یک دقیقه از بازی را هم از دست بدهیم. بابد با تمام قدرت و جدیت بازی را پیش ببریم. حتی اگر بسیاری از بازیکنان را با محرومیت و مصدومیت در اختیار نداریم، هیچ فرقی نمی‌کند.‌ ما یک تیم هستیم در کنار همدیگر و همه باید نهایت انرژی خود را بگذارند.